Als kind snapte ik er niets van dat ik op school leerde dat Jezus er voor iedereen is, maar dat ik geen hostie mocht halen tijdens een kerkdienst als ik meeging met een gezin uit de buurt. Als tiener snapte ik er niets van dat mensen in hun land kruisrakketten wilden om zich veilig te voelen. Als student fascineerde mij het gedrag van mensen, vooral als dat meer kapot maakte dan ze lief was. Afgestudeerd was ik verbaasd dat geen werkgever op mijn kennis en kunde zat te wachten. En 20 jaar later was mijn leeftijd al een hinderpaal volgens het UWV. Als vrouwelijke kostwinner en starter op de woningmarkt, was ik boos dat ik geen woning kon kopen zonder torenhoge rente. En als werkende moeder ontdekte ik dat er teleurstellend weinig kinderopvang was, en langer dan 2 dagen opvang ‘ongehoord’.

Kortom, tijd om er zelf wat aan te gaan doen. In de kinderopvang, in de sportvereniging, in een ledenraad van een bank en in de raad als fractievoorzitter van D66.